Topprestaties zijn geen toeval

In 1978, toen ik 12 jaar oud was, nam ik de zorg voor de duiven van mijn vader over voor zes maanden.
Het waren Tümmler, of om preciezer te zijn, Altstämmer - een klein, kort snavelig ras dat alleen kon worden grootgebracht met voedsterduiven.
Ik controleerde de nesten drie keer per dag - voor schooltijd, tijdens de lunch en 's avonds - en bracht zoveel gezonde jongen groot dat een van mijn jongen het hoogste cijfer "Uitmuntend" kreeg op de nationale tentoonstelling in Frankfurt.
Op dat moment realiseerde ik me niet hoe waardevol deze ervaring zou zijn. Maar het legde de basis voor mijn passie en begrip van verzorging, discipline en fokken.
In hetzelfde jaar kreeg ik mijn eerste eigen stamduiven - Elbinger Weißköpfe, ook wel kortsnavel Tümmler genoemd. Hun aparte koppen en levendige temperament fascineerden me en wekten mijn enthousiasme voor het kweken van mooie en vitale duiven.

Ik kwam ook al op jonge leeftijd in contact met postduivenfokkers via de duivenboerderij van mijn vader. Ik was meteen gefascineerd door de oriëntatie en prestaties van deze vogels.
Ik begon de weinige postduiven van mijn vader, die hij als voedsterduiven gebruikte, op korte afstanden los te laten - om ze vervolgens feilloos terug te zien komen. Op een dag vroeg hij me: "Alfred, wil je postduiven gaan fokken?" - en het pad was geëffend.
In 1981 betrok ik mijn eerste eigen hok en kreeg ik mijn eerste postduiven. Mijn eerste vluchten waren een mengeling van euforie en ontgoocheling. Sommige duiven kwamen snel terug, andere niet. Deze eerste ervaringen leerden me dat geduld, observatie en consistentie net zo belangrijk zijn als de kwaliteit van de dieren.

In de jaren die volgden, leerde ik van ervaren fokkers zoals Horst Röhl en de Winkler & Kuhn fokgroep. Zij lieten me zien hoe belangrijk consequent management, gerichte voeding en een nauwkeurige voorbereiding zijn voor succes.

Mijn eerste grote succes kwam in 1983: ik won de eerste prijs met een Rotscheck-duif op de derde oude duivenvlucht vanuit Regensburg over 266 kilometer - en ook de derde gewonnen vlucht. Maar de jaren die volgden waren vooral leerjaren, waarin ik meer leerde over verliezen, fouten en verkeerde inschattingen dan over overwinningen.

Deze tijd was vormend: ik realiseerde me dat in de duivensport niet alleen de beste duiven tellen, maar het samenspel tussen houden, trainen, gezondheid en motivatie - een principe dat me tot op de dag van vandaag is bijgebleven.

In 1984 verhuisde ik met mijn duiven van de pluimveebedrijf "Erlenbruch" naar mijn eigen hok bij mijn ouders thuis. Het oude hok van mijn vader boven de dubbele garage werd uitgebreid, gemoderniseerd en voorzien van nieuwe in- en uitgangen. Meer ruimte en de duiven in huis betekende betere omstandigheden - voor mij en mijn duiven.

Ik maakte van de gelegenheid gebruik om de huisvesting te optimaliseren: meer licht, betere ventilatie, technische hulpmiddelen voor een optimaal hokklimaat. Mijn vader verminderde zijn postduivenkweek in deze periode en ondersteunde mij steeds meer met postduivenkweek.

Deze jaren waren een mengeling van bouwwerkzaamheden en consequente verdere ontwikkeling. Elke vlucht, elke kweekperiode bracht nieuwe inzichten. De basis werd gelegd voor wat later in Düsseldorf zou volgen: de combinatie van praktisch kweekwerk met een wetenschappelijke benadering.

Na mijn studie biologie aan de Johann Wolfgang Goethe Universiteit in Frankfurt - met als specialisatie prestatiefysiologie - kon ik voor het eerst theorie en praktijk combineren. Na mijn afstudeerscriptie onderzocht ik in het kader van mijn doctoraat het metabolisme van postduiven als functie van vliegtijd en voeding.

In 1997 begon ik bij Muskator-Werke in Düsseldorf als lijnmanager voor duiven- en vogelvoer onder het merk OVATOR.
Daar implementeerde ik niet alleen bestaande concepten, maar ontwikkelde ik ook mijn eigen ideeën: nieuwe voermengsels, innovatieve voedingssupplementen en - een belangrijk moment voor mij - het opzetten van een eigen proef- en referentiebedrijf op het fabrieksterrein.

Dit hok was mijn laboratorium onder echte omstandigheden. Hier kon ik nieuwe formuleringen testen, aanpassen en perfectioneren op mijn eigen duiven. De resultaten overtuigden niet alleen mij, maar ook tal van topkwekers die de producten met succes gebruikten op hun hokken.

In 2004 trad ik toe tot het management van Dr. Hesse Tierpharma GmbH & Co. KG, wereldwijd bekend onder de merknaam Röhnfried.
Deze stap betekende niet alleen een verhuizing naar Sleeswijk-Holstein, maar ook een nieuwe dimensie in mijn professionele werk: internationale productontwikkeling, strategisch bedrijfsmanagement en wereldwijde marketing.

Onder mijn verantwoordelijkheid worden producten zoals Avidress Plus, Carni-Snelheid of UsneGano - zijn nu stevig verankerd op veel boerderijen wereldwijd. Het was voor mij vooral belangrijk om complete voedings- en verzorgingsconcepten te ontwikkelen die fokkers het hele jaar door begeleiding bieden.

Een mijlpaal was de sterkere internationale focus van het merk: ik was in staat om melkers in vele landen te bezoeken, vertrouwd te raken met hun werkmethodes en tegelijkertijd nieuwe ideeën aan te dragen. Ondanks verschillende culturen en benaderingen hebben we één ding gemeen: naar dezelfde hemel kijken wanneer onze duiven thuiskomen.

Naast mijn professionele werk heb ik zelf altijd actief deelgenomen aan wedstrijden - vaak met uitstekende resultaten.
De grootste successen zijn

• Nationaal kampioenschap voor jonge dieren 2021
• Meerdere plaatsingen in de top 10 nationaal
• Olympische vogels die Duitsland internationaal hebben vertegenwoordigd
  Voor mij zijn deze successen niet alleen sportieve mijlpalen, maar ook het bewijs dat mijn concepten en producten onder echte omstandigheden werken.

Na tientallen jaren in leidinggevende posities te hebben gewerkt, was de overstap naar BergerPIGEONS voor mij een terugkeer naar mijn roots - en tegelijkertijd een sprong voorwaarts.
Hier kan ik direct al mijn ervaring, kennis en passie inbrengen om kwekers wereldwijd beproefde oplossingen te bieden.

Mijn doel is om producten te ontwikkelen die transparant, effectief en gemakkelijk te gebruiken zijn - en zo duiven en fokkers samen succesvoller te maken.
Want uiteindelijk is het niet alleen de overwinning die voor mij telt, maar de zekerheid dat ik het beste heb gedaan voor het welzijn en de prestaties van de duiven.